Σήμερα ήταν μια όμορφη Κυριακή. Ασχοληθήκαμε με τη γη, τη γη του μπαλκονιού μας, μεταφυτέψαμε κάποια φυτά, και κλαδέψαμε κάποια άλλα. Κόψαμε τις λεβάντες που είχαν μαραθεί και τις θρυμματίσαμε φτιάχνοντας σπιτικά μυρωδικά.
Μιλησαμε για την θεά φύση και για το πόσα δώρα μας δίνει. Μιλήσαμε για το σώμα μας και για την επαφή του με τη γη.
Συμφωνήσαμε πως ο κάθε ένας από εμάς είναι ένα πραγματικό μέρος της φύσης. Η κόρη μου με άκουγε μαγεμένη, καθώς της μιλούσα για τις γυναίκες που γνώριζαν τα μυστικά της φύσης, τα βότανα και τον κύκλο της ζωής. Η μαγεία της ζωής ξετυλίχτηκε μπροστά μας. Ένα πουλάκι ήρθε και κάθησε πάνω στα κλαδιά του μικρού μας δέντρου, θαρρείς δεν μας φοβόταν. Σα να μας γνώριζε. «Για δες, πόσο ευλογημένο είναι αυτό το όμορφο πλάσμα που πάει όπου θέλει» είπα με μια λαχτάρα και συγκίνηση.
Τότε ήταν που η μικρή χαμογέλασε και μου είπε «για δες, έχω ένα μαγικό ραβδί» , είχε ένα κλαδάκι στο χέρι.
Το κούνησε καταπάνω μου και είπε. «αμπρακατάμπρα σου δίνω ευχή,
αν θες κάπου να είσαι, να είσαι εκεί» .
Έκλεισα τα μάτια και δίχως να το σκεφτώ βρέθηκα στην μεγάλη προβλήτα του χωριού να κοιτώ την θάλασσα.
«Αμπρακατάμπρα» η μαγική λέξη. κάποτε, κάπου, διάβασα πως η λέξη abracatabra είναι μια καβαλιστική λέξη που άγεται από τη λέξη « Abrax », μια γνωστή θεότητα, που το ονόμά της σημαίνει «μη με πληγώνεις». Διάβασα επίσης, αν δεν με απατά η μνήμη μου, πως η λέξη αυτή διαθέτει μαγική δύναμη αν ακολουθήσεις κάποια ιεροτελεστία.
Η αλήθεια είναι πως η λέξη αυτή, προφερόμενη από το στόμα της μικρής μου σοφής ύπαρξης, έκανε το θαύμα της.
Ίσως ο συνδυασμός μιας τέτοιας λέξης και μιας τέτοιας ύπαρξης μαγικής είναι ο σωστός συνδυασμός. Βλέπετε τα παιδιά είναι πιο κοντά από οποιονδήποτε στην φύση και στα ιεροτελεστικά της μαγείας. Και όταν μιλώ για μαγεία μιλώ για αυτή την κατάσταση που μπορεί να βρεθεί κάθε άνθρωπος αγνός και απλός, κάθε ανθρωπος που είναι σε επαφή με τον εαυτό του, με το σώμα του, με τη διαίσθηση του και με την φύση. Τα παιδιά που ζουν αυθόρμητα και δεν έχουν ακόμα μολυνθεί από τα «σκουπίδια» της καθημερινότητας μπορούν να μας παρασύρουν και να μας μεταφέρουν σε κόσμους μαγικούς. Μπορούν να μας μεταφέρουν ακόμα και στους δικούς μας μαγικούς παιδικούς τόπους. Όλα είναι μέσα μας! Εσείς, αλήθεια, θυμάστε πόσες μαγικές δυνατότητες είχατε ως παιδιά;
... σας αφήνω τώρα, λέω να κάνω μια βουτιά!