Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε ένα αγόρι που κάθε ξημέρωμα σφάλιζε τις πόρτες και τα παράθυρα και είχε κλειστά τα μάτια. Τα άνοιγε μονάχα όταν η νύχτα ξετύλιγε το σκοτεινό της πέπλο.
Μια μέρα βλέπετε, είχε θυμώσει με μια ακτίνα φωτός που έπαιζε μαζί του, του χάιδευε τα μάτια και εκείνο τα έκλεινε αντανακλαστικά.
Το αγόρι πάσχιζε να την κοιτάξει μα εκείνη ήταν τόσο δυνατή, σωστή κόρη του ηλίου, που το πλήγωσε, αθελά της, κάνοντας τον κάποια στιγμή να κλείσει με δύναμη τα μάτια έχοντας την αίσθηση πως τυφλώθηκε . «Μην με κοιτάς, θα σε κοιτάζω εγώ, θα σε χαϊδεύω, θα σε φροντίζω και όταν θα πλαγιάζεις για να κοιμηθείς, θα μπορείς να με βλεπεις στα όνειρά σου δίχως να σε πληγώνω.» είπε η ακτίνα.
Το αγόρι δεν την άκουσε και έκανε κάμποσες ακόμα προσπάθειες να την κοιτάξει μα, μάταια! «αυτό ήταν! δεν σε έχω ανάγκη, μην με ακουμπάς», είπε το αγόρι και αμπαρώθηκε στο σπίτι του.
Περνούσαν οι μέρες, οι μήνες, οι εποχές και το αγόρι κρυβόταν όλο και πιο πολύ στο σκοτάδι.
Περνούσαν τα χρόνια και εκείνο δεν άνοιγε πια τα μάτια, ούτε καν σα σκοτείνιαζε.
Να που έφτασε όμως μια μέρα που η γη γέμισε με ευωδιές μοναδικές, είχε γίνει κάποιο θαύμα στην επιφάνεια της , και παρόλο που το αγόρι είχε σφαλίσει τις πόρτες, μια περίεργη ακτίνα φωτός παρέσυρε την ευωδία της γης και τρύπωσαν από μια ρωγμή. Βλέπετε, το αγόρι, μιας και δεν έβλεπε, δεν είχε υπολογίσει τις φθορές του χρόνου.
Δεν είχε σκεφτεί πως παρόλο που σφάλιζε τις πόρτες οι τοίχοι του σπιτιού του άρχισαν να σαπίζουν. Και εκεί καθισμένο καθώς ήταν, αισθάνθηκε κάτι να του γαργαλάει τα ρουθούνια, έκανε να τρίψει την μύτη του και αισθάνθηκε στο χέρι του ένα γνώριμο χάδι.
«Δεν μπορεί! Εσύ;», Αναφώνησε. «Ναι, εγώ..» αποκρίθηκε η ακτίνα και συνέχισε, «μου έλειψες πολύ, σε έψαξα παντού, ήθελα να σε αγγίξω, και σκέφτηκα πολύ με ποιο τρόπο θα μπορούσες να με κοιτάξεις δίχως να σε πληγώσω ξανά. Η μόνη λύση που βρήκα είναι να γεμίσω την γη με καρπούς και έτσι να μπορείς να με βλέπεις μέσα σε αυτούς. Άνοιξε τα μάτια σου, βγες έξω, μη χαζομεράς! Ξεκίνα να με κοιτάς και μέσα από αυτό σου το βλέμμα θα γίνομαι όλο και πιο δυνατή δίχως να σε πληγώνω».
Τι θαρρείτε πως έκανε το αγόρι;
