Ίσιωνε την πλάτη και τέντωνε τα χέρια σα να έκανε επίκληση στον θεό, σε ποιον Θεό να πίστευε αλήθεια;
Ένας ξερός βήχας τον έκανε να καταπιεί το σάλιο του. Μια γουλιά μπίρα αποδείχθηκε βοηθητική.
Πήρε φόρα με μια ανάσα εισπνεόμενη και συνέχισε να μιλά απευθυνόμενος σε μια γυναίκα.
«Πιθανότατα θα υπάρξουν στιγμές στη ζωή σου που η ψυχή θα τρέξει πιο γρήγορα από το πυρ εκκίνησης. Η ψυχή σου κατανοεί διαισθητικά ότι η αλλαγή, η αλλαγή τόπου και τρόπου, μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας.»
Σήκωσε το βλέμμα και κοίταξε τον ουρανό, πήρε μια ακόμα ανάσα και καθάρισε το πρόσωπο του από μια τούφα μαλλιά, πλούσια τα μαλλιά του, χαίτη σωστή.
Πήρε άλλη μία ανάσα και συνέχισε,
«Μπορεί να υπάρχει μέσα σου μια φωνή που σου λέει πως είσαι έτοιμη να μετακομίσεις σε άλλο σπίτι, σε άλλη κατάσταση ή σε άλλο επίπεδο ύπαρξης.
Αλλά οι δεσμοί που σε συνδέουν με τον τρόπο που ζεις μπορεί να κάνουν τη μετάβαση σε αυτό το επόμενο στάδιο της ζωής σου πιο δύσκολη από όσο τελικά ειναι.
Εάν δυσκολεύεσαι να προχωρήσεις, δεν έχεις παρά να σκεφτείς ότι όπως οι άνθρωποι στη ζωή σου μπορεί να έρχονται και να φεύγουν, ο ρόλος σου στη ζωή των άλλων μπορεί επίσης να είναι προσωρινός. Και πολλές από τις συνθήκες που στην αρχή φάνηκαν ευνοϊκές σε εξυπηρέτησαν για λίγο αλλά δεν σε εξυπηρετούν πια και ίσως δεν θα το κάνουν ξανά.»
Η Ε άκουγε με δυσπιστία και κοιτούσε καχύποπτα αυτόν τον περίεργο τύπο που μόλις είχε βγει από την θάλασσα και μιλούσε τινάζοντας τα μαλλιά του. Ράντιζε με θαλασσινό νερό την χρυσοκίτρινη άμμο .
Ήταν ψηλός και αρκετά γυμνασμένος. Είχε μακριά μαλλιά, γκρι, σγουρά.
Είχε, λένε, περάσει μια μεγάλη δυσκολία στη ζωή του.
Αλλοι λένε αρρώστια, άλλοι λένε χωρισμός άλλοι διάφορα άλλα, ο κάθε ένας έλεγε κάτι που τον αφορούσε, αυτό δεν κάνουμε άλλωστε οι άνθρωποι; σκέφτηκε τα μυρμήγκια, τα κοιτούσε για ώρες τα μεσημέρια στην βεράντα, όταν όλοι έπεφταν για ύπνο και εκείνη δεν μπορούσε να κοιμηθεί.
Εκείνα επικοινωνούσαν ακουμπώντας τις κεραίες τους, οι άνθρωποι ακουμπάμε τις σκέψεις μας, τους φόβους μας, τις διαστροφές μας και καμονώμαστε πως καταλαβαίνουμε και επικοινωνούμε.
Τέλος πάντων, από τότε που αυτός ο τύπος κάτι έπαθε, «την είδε αλλιώς» όπως έλεγε ο ίδιος. Έκανε ότι εναλλακτικό υπάρχει σε θεραπεία και εκπαιδεύτηκε να θεραπεύει και εκείνος.
«Είμαι άλλος ένας από εκείνους που λένε την αλήθεια γιατί την είδαν».
Της είχε πει για αυτόν εκείνη η κυρία που της νοίκιασε το δωμάτιο. «Να πάτε θα σας βοηθήσει». Δεν καταλάβαινε η Ε, για την ακρίβεια γινόταν έξαλλη με όλους αυτούς, κυρίως τις γυναίκες, που όταν έβλεπαν κάποιον να κάνει διακοπές μόνος, έβγαζαν το συμπέρασμα πως κάτι δεν πάει καλά.
Αυτός ο τύπος παρέδιδε μαθήματα γιόγκα, διαλογισμού και διάφορα άλλα τέτοια περίεργα.
Τον έβρισκες ανάμεσα στα πεύκα ή πάνω στη σανίδα του σερφ.
Στην παραλία τον φωνάζουν «ο θεραπευτής» και εκείνος χαμογελά με μια πραότητα που θα έλεγες ήταν κοπιαρισμένη από το βλέμμα του Χριστού από την Ναζαρέτ , του Τζεφιρέλι.
«Ο θεραπευτής με την χαίτη» σκέφτηκε η Ε κάνοντας εικόνα το κεφάλι του με φωτοστέφανο και αφήνοντας ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο να φανεί στο πρόσωπο της.
Ένα από τα τατουάζ του της τράβηξαν την προσοχή. Ήταν ένα μεγάλο σύμβολο μάλλον ινδονησιακό. «Μέσα σε όλα είναι ο τύπος» σκέφτηκε και μειδίασε.
Δεν συμπαθούσε τις αμπελοφιλοσοφίες.
Δεν πίστευε σε όλα αυτά τα δήθεν new age τσιτάτα.
Ο «θεραπευτής» ήπιε μια ακόμα γουλιά μπίρα και κοίταξε το κοινό του, είχαν κάτσει σε ένα ημικύκλιο και περίμεναν να συνεχίσει.
Μιλούσε σε μια γυναίκα που τον κοιτούσε με δάκρυα στα μάτια. Είχε πάρει διαζύγιο και είχε τρία μικρά παιδιά. Δεν τον ήθελε τον άντρα της αλλά παρέμεινε για χρόνια στο πλάι του. Εκείνος τελικά την παράτησε για μια νεότερη και λιγότερο απασχολημένη. Τρία παιδιά είναι μεγάλος μπελάς.
Η γυναίκα αυτή είχε ακούσει για αυτόν τον τύπο που ζούσε σε σκηνή στην παραλία και θεράπευε την ψυχή.
Έτσι βρέθηκε εκεί και η ιστορία της έγινε ιστορία όλων. Απευθυνόταν σε εκείνη λοιπόν αλλά μιλούσε σε όλους.
Η Ε βρέθηκε εκεί τυχαία.
Τυχαία; υπάρχει η τύχη;
Ο «θεραπευτής» συνέχισε…
«Ομοίως, ανεπαίσθητες αλλαγές στις αξίες, τους στόχους ή τις συναισθηματικές σου ανάγκες μπορούν να σε παρακινήσουν να αποστασιοποιηθείς από μια ομάδα ανθρώπων, προκειμένου να επανασυνδεθείς με άτομα που είναι περισσοτερο σε θέση να σε υποστηρίξουν. Για παράδειγμα, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει απομάκρυνση από την οικογένεια σου για να βρείς την ενεργητική ή πνευματική οικογένειά σου. »
«Ενεργητική ή πνευματική οικογένεια», επανέλαβε την φράση μόνη της, νόμισε πως το έκανε χαμηλόφωνα, αλλά μάλλον της ξέφυγε το ειρωνικό γέλιο γιατί στράφηκαν κάμποσα κεφάλια προς το μέρος της.
«Η διαδρομή μπορεί να μην είναι πάντα εύκολη .
Μπορεί να νιώθεις έμπνευση να αλλάξεις αλλά να μην είσαι σίγουρη για το γιατί
και το πώς.»
Ο «θεραπευτής» κοίταξε την Ε και συνέχισε να μιλά απευθυνόμενος τώρα πια σε εκείνη,
«Η απάντηση μπορεί να έρθει με τη μορφή μιας ερώτησης εάν είσαι πρόθυμη να αναρωτηθείς σοβαρά πού προσπαθεί να σε οδηγήσει η ψυχή σου.»
Σηκώθηκε, παραμέρισε την χαίτη του και κατεύθυνε το σώμα του προς το δικό της σα να ετοιμαζόταν να κάνει μια χορευτική κίνηση.
Η Ε σάστισε, κοίταξε δεξιά και αριστερά, μήπως αυτός ο τύπος απευθυνόταν σε κάποιον άλλο.
Όχι, σε εκείνη και απευθυνόταν και προς εκείνη κατευθυνόταν.
«Θα ξέρεις ότι έχεις βρει τον προορισμό σου, φυσικό ή άλλο, όταν νιώσεις στην καρδιά σου ότι έχεις αναγεννηθεί σε μια ζωή που έχει ακριβώς το σωστό σχήμα, μέγεθος και σύνθεση.»
Η Ε δεν μπορούσε να κρατηθεί, ήθελε να γελάσει με τις χαζομάρες που άκουγε και την ίδια στιγμή ήθελε να σκάψει έναν λάκο στην άμμο και να κρυφτεί.
Όλα τα βλέμματα ήταν πάνω της.
Ο «θεραπευτής» της έπιασε το χέρι και πλησίασε το στόμα του στο αυτί της «είσαι εδώ γιατί κάτι ψάχνεις, άσε τον εαυτό σου ελεύθερο. Τα κρίνεις όλα και τα κοροϊδεύεις γιατί δεν σου έχει δοθεί ποτέ ο χώρος για εξερεύνηση, χώρος για ερωτήσεις, χώρος για το σώμα σου, χώρος για την ψυχή σου. Δες πόσο μπλοκαρισμένο είναι το σώμα σου »,
το χέρι του άγγιξε τον αυχένα της και αισθάνθηκε να την διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα,
«θα σε δώ πιο μετά κάτω από τα πεύκα, θα κάνω ένα πολύ βαθύ anima workshop, νομίζω σε αφορά ».
Η Ε αισθάνθηκε να παραλύει η γραμμή ανάμεσα στην πλάτη, ο ένας μετά τον άλλο σπόνδυλο σα να έβγαζαν σπίθες.
Έμεινε να κοιτά τον «θεραπευτή», είχε στο πλάι του τη γυναίκα που μόλις «φωτίστηκε», πίσω της έτρεχαν τα τρία της παιδιά, ακολουθούσαν και οι υπόλοιποι. Ο ήλιος γινόταν όλο και πιο δυνατός. ο λαός βούτηξε με τις σανίδες. Σχημάτισαν ένα ημικύκλιο, έμοιαζε με ιεροτελεστία.
Τα τρία πιτσιρίκια κυνηγούσαν το ένα το άλλο και η μητέρα τους ξαπλωμένη στο πίσω μέρος της σανίδας άρχισε να κουνά τα χέρια της και ξαφνικά να σηκώνεται ισορροπώντας πάνω στην σανίδα. Οι υπόλοιποι αλάλαζαν με ενθουσιασμό.
Η Ε αισθάνθηκε ξανά την ίδια ανατριχίλα. Ήθελε να είναι εκεί. Για μια στιγμή αισθάνθηκε ελεύθερη.
Ελεύθερη δίχως να σκέφτεται, δίχως να κρίνει.
Ήταν εκεί με το σώμα και την ψυχή, πατούσε την άμμο και κοιτούσε την θάλασσα.
Αισθάνθηκε υγρά τα μάτια της, ένας λυγμός ανέβηκε από την κοιλιά στο στέρνο και ξαφνικά δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον εαυτό της, έπεσε στα γόνατα και άρχισε να κλαίει.
Τι αλλόκοτο, γιατί να συμβεί αυτό;
Αφού εκείνη δεν είχε ποτέ τέτοια θέματα. Ήταν 40 χρόνων, αποφασισμένη για τη ζωή που ζούσε.
Μόνη, δίχως παιδιά, δίχως σύντροφο. Μόνο τον εαυτό της.
Μόνη με τον εαυτό της . Είναι αλήθεια άραγε; Μόνο αν είσαι μόνος έχεις τον εαυτός σου; Δεν ξέρω, όπως δεν είμαι σίγουρη αν όταν είσαι με άλλους αυτό σημαίνει απαραίτητα πως ανήκεις κάπου…
Τέλος πάντων εκείνη είχε αποφασίσει πως μόνο έτσι γίνεται, ισορροπείς μόνο αν είσαι μόνος!
Για να μην έχει κανένα μπλέξιμο.
Δες εκείνη την γυναίκα πόσο μπλεγμένη, με τρία βάσανα να την ακολουθούν σαν κουτάβια και έναν τύπο να την απατά!
Και όμως, αυτή η γυναίκα που ήρθε για να βρει τρόπο να αντιμετωπίσει το χωρισμό και την ανατροπή της ζωής της, αυτή η γυναίκα με τα τρία παιδιά και τον πόνο τον βαρύ , αυτή η γυναίκα φαινόταν τόσο ελεύθερη, τόσο ανάλαφρη… τόσο σε επαφή με όσα συνέβαιναν μέσα της και έξω της.
Η Ε σηκώθηκε, έφτιαξε το μαγιό και κατευθύνθηκε προς τα πεύκα… μια μικρή ερώτηση άρχισε να φεγγοβολά μέσα στην ψυχή της… ίσως αυτή η ερώτηση την οδηγήσει σε μια ακόμα … και όλες αυτές με την σειρά τους της χαρίσουν μια απάντηση, ίσως και πολλές…
Εσένα που προσπαθεί να σε οδηγήσει η ψυχή;
