Και εκεί που αναρωτιόμαστε … τι μέρα θα μας ξημερώσει, πόσα κρούσματα ακόμα… και όλοι σιγοψιθυρίζουμε ή και φωνάζουμε, πόσο έχουμε πια κουραστεί…Και εκεί που μοιάζει η ζωή μας βγαλμένη από ταινία, δες προηγούμενο ποστ… και εκεί, κάπου εκεί, ανάμεσα στα κρούσματα, στις αρνήσεις και τις συναινέσεις. Εκεί ανάμεσα σε όσους κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά… εγώ άναψα τα μάτια της κουζίνας και βάλθηκα να φτιάξω γιορτινά φαγητά γιατί υπακούω στο σύμπαν και το σύμπαν σε μένα και όπως λέει ο τεράστιος Unamuno, το σύμπαν είναι ανθρώπινο μιας και αντικατοπτρίζει την υπόσταση που του δίνουμε… ας μην ξεγελιόμαστε, όσοι αντέχουμε να το παραδεχτούμε… έχουμε καταλάβει τι συμβαίνει με την ζωή…
Έτσι λοιπόν, απόψε αποφασίζω να κλειστώ στην κουζίνα μου, να βάλω μια συλλογή από τζαζ κομμάτια που αγαπώ και να γεμίσω την τσουκάλα με λογής μυρωδικά… είμαι άνθρωπος και διακατέχομαι από το τραγικό αίσθημα της ζωής και δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο από το να παραδοθώ στην μοίρα μου, δηλαδή … να ζήσω… το μόνο που περνά από το χέρι μου είναι να προσπαθήσω να ζήσω όσο καλύτερα μπορώ.
Το νου σας, στο σύμπαν σας!
*ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Unamuno, Miguel de
Εκδότης Printa
Ο Miguel de Unamuno (1864-1936) ανήκει στην παράδοση των μεγάλων στοχαστών, όπως οι Pascal, Kierkegaard και Nietzsche.
Ο κόσμος του είναι αυτός του παραδόξου, κι η τάση του αυτή ενισχύεται από την ακραία ιδιοσυγκρασία του. Το έργο του, η ζωή του και η προσωπικότητά του, που αλληλοπροσδιορίζονται, έχουν ως απαρχή και ως έκφραση μία δυναμική αντίφαση, που καλύτερα απ’ όλους περιγράφει ο ίδιος στο δοκίμιό του “Η θρησκεία μου”: “Η θρησκεία μου -λέει- είναι η αναζήτηση της αλήθειας στη ζωή, και της ζωής στην αλήθεια, παρ’ ότι γνωρίζω ότι όσο ζω δεν θα τις βρω· η θρησκεία μου είναι ο αδιάκοπος και ακαταπόνητος αγώνας με το μυστήριο· η θρησκεία μου είναι ο αγώνας με τον Θεό… απορρίπτω την αιώνια άγνοια. Και οπωσδήποτε θέλω να αναρριχηθώ στο ακατόρθωτο”.
Σ’ αυτό το βιβλίο, γραμμένο το 1912, ο συγγραφέας αφ’ ενός επιδιώκει να προσδιορίσει έναν χριστιανισμό που συνήθως βρίσκεται στο περιθώριο των επίσημων δογμάτων, και αφ’ ετέρου αντιπαραθέτει την αντίληψή του για τον άνθρωπο και τον κόσμο στα ρεύματα του σύγχρονου ρασιοναλισμού.
