Ο Cesare pavese γράφει,
“Είναι σκοτάδι το πρωί που περνά χωρίς το φως των ματιών σου.”
και είναι πολλοί σε τούτη τη γη που πονούν στα σκοτάδια…
θα σου πω ένα παραμύθι για να κοιμηθείς…ίσως το πρωί να δεις το φως μέσα από τα δικά σου τα μάτια..
«Η Ψυχή ήταν κόρη ενός βασιλιά, ήταν υπερβολικά όμορφη και αυτό την εμπόδιζε από το να βρει έναν σύντροφο, καθώς οι νέοι δεν πίστευαν πως ήταν άξιοι για έναν τέτοιο γάμο.
Μάλιστα, πολλοί από τους ανθρώπους την παρομοίαζαν με τη θεά των αρχαίων Ελλήνων, την Αφροδίτη.
Η Αφροδίτη την ζηλευε ζήλευε και ζητησε ζήτησε απο από τον γιο της τον Έρωτα
να την κάνει να ερωτευτεί τον πιο άσχημο άντρα, που υπήρχε στον κόσμο, για να την ταπεινώσει.
Όταν, όμως, ο Έρωτας συνάντησε την Ψυχή, μαγεύτηκε και αυτός, με αποτέλεσμα να παραβεί τις εντολές της μητέρας του και έτσι προσέφερε στο πατέρα της κοπέλας έναν χρησμό, σύμφωνα με τον οποίο, η Ψυχή έπρεπε να ετοιμαστεί για γάμο και την ίδια ημέρα να οδηγηθεί στη κορυφή ενός ψηλού βουνού.
Εκεί, όμως, δεν θα τη περίμενε ο άντρας, που θα παντρευόταν, αλλά ένα τέρας, που θα την κατασπάραζε.
Η Ψυχή οδηγήθηκε στο βουνό, εφόσον ο πατέρας της δεν είχε άλλη επιλογή και δεν μπορούσε να μην υπακούσει τον χρησμό. Τότε την πήρε ο Ζέφυρος και όχι κάποιο τέρας. Την μετέφερε σε ένα παλάτι, όπου αόρατοι υπηρέτες έκαναν πραγματικότητα κάθε της επιθυμία.
Ο Έρωτας, μη μπορώντας να ξεχάσει την όμορφη νέα πλάγιαζε κάθε βράδυ μαζί της, στο σκοτάδι ώστε η ψυχή να μην μπορεί να τον δει!
Η Ψυχή, όμως, επιθυμούσε να συναντήσει ξανά την οικογένειά της και ζήτησε από τον Έρωτα να της το επιτρεψει.
Ο θεός (που δεν είχε αποκαλύψει, ακόμα, το πρόσωπό του) τής έδωσε την άδεια με δύο όρους: δεν θα έλεγε σε κανέναν για την κατάσταση που ζούσε και δεν θα προσπαθούσε ποτέ να δει το πρόσωπό του.
Η συνάντησή της με τις αδελφές της προκάλεσε τον φθόνο τους, καθώς την είδαν τόσο ευτυχισμένη και έτσι την πίεσαν υπερβολικά, να αποκαλύψει το μυστικό της. Τελικά, υπέκυψε στις πιέσεις τους και αποκάλυψε την ιστορία.
Στο άκουσμα αυτών των γεγονότων, οι αδελφές της θεώρησαν πως ο αόρατος εραστής δεν ήταν παρά ένα τέρας, που την έτρεφε, για να τη φάει, όταν έρθει η ώρα και έτσι έπεισαν και την ίδια. Την συμβούλευσαν να προστατέψει τον εαυτό της και να τον σκοτώσει, για να σωθεί.
Όταν ήρθε η ώρα της επιστροφής της Ψυχής στο παλάτι, της δημιουργήθηκε το εξής δίλημμα: είτε να παραβεί την υπόσχεση, που είχε δώσει στον αόρατο εραστή, είτε να αψηφήσει τα λόγια των αδελφών της. Τελικά, επικράτησε η πρώτη της σκέψη. Έτσι, αποφάσισε να κρυφτεί μέσα στο δωμάτιο, όπου ήταν αυτή η αόρατη δύναμη, που την κυρίευε, πιστεύοντας πως, με αυτόν τον τρόπο, θα αποκάλυπτε το τέρας. Μόλις ξεπρόβαλε από το μέρος, που είχε κρυφτεί, δεν πίστευε στα μάτια της, βλέποντας όχι ένα θηρίο, αλλά έναν πανέμορφο έφηβο (τον Έρωτα) να κοιμάται. Πλησίασε το πρόσωπό του, για να τον δει καλύτερα. Συγκλονίστηκε, όμως, τόσο από την ομορφιά του θεού, με αποτέλεσμα να πέσει μια σταγόνα από το λυχνάρι, που είχε στα χέρια της και έτσι ξύπνησε.
Εξοργισμένος ο Έρωτας με την ανυπακοή της Ψυχής, φεύγει από το παλάτι, με τη νέα να μένει πίσω και να θρηνεί για τον χαμό του.
Το κλάμα της έφτασε στα αυτιά του Πάνα, που τη λυπήθηκε και την προέτρεψε να βγει και να τον αναζητήσει. Η Ψυχή άκουσε την συμβουλή του και τον γύρευε σε βουνά και κάμπους, όμως ο Έρωτας βρισκόταν πληγωμένος στο σπίτι της μητέρας του, της Αφροδίτης.
Η θεά έθεσε διάφορες δοκιμασίες, προκειμένου να κερδίσει πίσω τον γιο της και η Ψυχή τα κατάφερνε, έχοντας βοήθεια από τα ζώα.
Μετά από πολλούς αγώνες και μη μπορώντας άλλο να βλέπει την κοπέλα να υποφέρει, ο Έρωτας πείστηκε για την αγάπη της και έβαλε τέλος στις δοκιμασίες της. Έτσι, παρουσιάστηκε μπροστά στον Δία, για να του επιτρέψει να παντρευτεί την αγαπημένη του.
Τελικά, ο Έρωτας και η Ψυχή έγιναν γονείς ενός πανέμορφου κοριτσιού, της Ηδονής.»
