Η μαμά μου είναι όμορφη, είναι γλυκιά, είναι ψηλή, είναι αφράτη και η αγκαλιά της μυρίζει μπισκότο βανίλια.
Η φωνή της είναι απαλή και σίγουρη.
Η μαμά μου φοράει πολύχρωμα ρούχα, φοράει χρυσαφικά, όμορφα δαχτυλίδια.
Η μαμά μου φοράει κολιέ ξεχωριστά.
Έχει συγκεκριμένα ένα πολύ ξεχωριστό κολιέ, μια άγκυρα.
Δεν το βγάζει το κολιέ αυτό, παλιά σκεφτόμουν πως ίσως η μαμά θα ήθελε να γίνει καράβι όταν μεγαλώσει.
Μετά σκέφτηκα πως είναι πράγματι καράβι και εγώ ο τυχερός ο επιβάτης.
Στο σώμα της ταξίδεψα για 9 μήνες από άκρη σε άκρη στου κόσμου τα θαύματα, μέσα σε μια καμπίνα με φινιστρίνι την ακοή μου.
Έπειτα στο ίδιο καράβι με ασφάλεια με καλωσόρισε ο ήλιος και αγνάντεψα τους γλάρους με χαρά.
Καθώς μεγάλωνα τα βήματα μου γινόντουσαν ολοένα πιο σταθερά, περπατούσα με χάρη στο κατάστρωμα και χαιρετούσα τα δελφίνια.
Και σαν μεγάλωσα ακόμα πιο πολύ πειραματιζόμουν ισορροπώντας στην κουπαστή και σκαρφαλώνοντας στο κατάρτι.
Η μαμά μου είναι ένα γερό καράβι, είναι ένα καράβι που άντεξε στις φουρτούνες.
Η μαμά μου είναι ένα καράβι γενναίο, μπήκε σε λιμάνια που είχαν να της δώσουν πλούτο αλλά απειλούσαν να λεηλατήσουν το σκαρί της και δίχως δεύτερη σκέψη σάλπαρε για αλλού.
Η μαμά μου είναι καράβι οπλισμένο με περιέργεια και φαντασία, δεν επιτρέπει σε πειρατές απραξίας να επιβιβαστούν.
Η μαμά μου έχει άγκυρα, αλλά δεν σταματά να ταξιδεύει.
Η μαμά μου σήμερα μου έδωσε την άγκυρα της, μου είπε «σήμερα γιορτάζεις και εσύ, θα σου χαρίσω αυτό μου το κολιέ, να το χρησιμοποιήσεις με σοφία».
Η μαμά μου είναι το καράβι μου, το ταξίδι μου, ο ωκεανός μου και η πυξίδα μου. Η μαμά μου μου χάρισε σήμερα την άγκυρα της και έγινα και εγώ με την σειρά μου καράβι με σκαρί γερό. Καλά μας ταξίδια.
