Διάβασα το «είμαι επικίνδυνη» από τις εκδοσεις key books πριν καμπόσο καιρό.
Όταν το τελείωσα το ακούμπησα στο τραπεζάκι πλάι στο κρεβάτι μου.
Δεν ξέρω γιατί, απλά αισθανόμουν πως έπρεπε να είναι εκεί. Κοιμόμουν και ξυπνούσα με εκείνο πλάι μου και αισθανόμουν μια περίεργη ανακούφιση, μια ασφάλεια!
Δεν μπορούσα να καταννοησω γιατί αισθανόμουν τόσο συνδεδεμένη με το βιβλίο αυτό, σήμερα όμως κατάλαβα!
Βγαίνοντας από το γραφείο μου απόψε, μαζί με μια φίλη που ήρθε να με βρει στο τέλος των συνεδριών, παρατήρησα έναν κύριο με το σκυλάκι του να με κοιτάζει, είχε κοντοσταθεί στην πινακίδα μου.
«Εσείς είστε η κυρία Παπαφάγου,» ρωτάει με έναν τόνο αγένειας, θα έλεγα.
«Μάλιστα» του απαντάω ευγενικά.
«Βλέπω την πινακίδα σας και αναρωτιόμουν ποια κυρία έχει τόσο μεγάλο γραφείο και κεντρικό. Περίμενα κάποια διαφορετική. Κάπως πιο…»
δεν συνέχισε…με κοίταξε με ένα, θα έλεγα, επίσης αγενές βλέμμα .
Η φίλη μου προχώρησε και την ακολούθησα δίχως να του απαντήσω.
Δεν αισθάνθηκα θυμό, ούτε όμως και κατανόηση.
Στεναχωρήθηκα.
Ήταν ένας κύριος στην ηλικία του πατέρα μου, θα μπορούσε να έχει μια κόρη, ίσως και να έχει.
Κάπως πιο… τι; Πιο σοβαρή; Πιο άσχημη; Πιο όμορφη; Πιο ψηλή; Πιο κοντή; Πιο αδύνατη; Πιο εύσωμη; Πιο άχρωμη; Πιο πολύχρωμη; Πιο ΑΚΙΝΔΥΝΗ;
Θυμήθηκα όταν ξεκινούσα να εργάζομαι στο γραφείο μου, 27 χρόνων, βρέθηκα σε μια συνάντηση της εκπαίδευσης που έκανα τότε. Ένας από τους εκπαιδευτές λοιπόν γυρίζει και λέει «εσείς οι γυναίκες είστε καλές στη δουλειά σας, αρκεί να μην κάνετε σχέση με τους ασθενείς σας» οι υπόλοιποι άντρες γέλασαν και εγώ που φορούσα ένα φουστάνι (κάπως σαν και το αποψινό) το τράβηξα σα να προσπαθούσα να ξεχειλώσει και να κρυφτώ μέσα του.
Ξέρετε κάτι;
Κάμποσα χρονια μετά, κάμποσα φουστάνια και ένα παιδί… και τι παιδί… κορίτσι… μπορώ να πω με μεγάλη βεβαιότητα πως αν η μητέρα μου είχε μεγαλώσει με την ελευθερία να είναι «επικίνδυνη» και με είχε μεγαλώσει και εμένα έτσι, θα είχα απαντήσει όπως έπρεπε σε εκείνους τους συναδέλφους που ήταν 10 χρονια μεγαλύτεροι μου και αισθανόντουσαν ελεύθεροι να πετάξουν την χοντράδα τους σε μια νέα γυναίκα που ξεκινούσε να εργάζεται… μια χοντράδα που υπονοούσε πως εγώ με εκείνο το φουστάνι θα ήμουν επικίνδυνη για τους ασθενείς μου.
Μου πήρε κάμποσα χρόνια να καταλάβω τι σημαίνει να είμαι σε κίνδυνο και τι σημαίνει να είμαι εγώ επικίνδυνη.
Τι σημαίνει να αισθάνομαι επικίνδυνη ενώ είμαι ακίνδυνη.
Και τι σημαίνει να είμαι ακίνδυνη για κάποιους ενώ για άλλους να είμαι επικίνδυνη.
Πριν βγούμε από το γραφείο η φίλη μου μου είπε «είσαι πολύ όμορφη και φρέσκια μέσα σε αυτό το φουστάνι, θέλω πολύ να σε βγάλω μια φωτογραφία».
Όταν επέστρεψα στο σπίτι, καθησα στην πολυθρόνα και σκέφτηκα αυτόν τον κύριο, κάθε κύριο αλλα και κάθε κυρία που φαντάζεται «κάπως» τον κόσμο και που αν δεν είναι οπως τον φαντάζεται τότε ο κόσμος γίνεται επικίνδυνος.
Χαζεύοντας την φωτογραφία χαμογέλασα πλατιά.
Απόψε κατάλαβα, δεν είναι το βιβλίο που με ανακουφίζει και με κάνει να αισθάνομαι ασφάλεια, είναι όλες αυτές οι γυναίκες, είναι όλες αυτές οι φωνές των γυναικών που ακούστηκαν, οι ιστορίες των γυναικών που διαβάστηκαν.
Είμαι ευγνώμων για όλες!
Και το κατάλαβα όλο αυτό όταν απόψε συνειδητοποίησα πως είμαι μια ακόμα επικίνδυνη… κατάγομαι από την ίδια φυλή. Είμαι επικίνδυνη γιατί είμαι γυναίκα εργαζόμενη.
Είμαι επικίνδυνη γιατί φοράω κόκκινα φουστάνια.
Είμαι επικίνδυνη γιατί είμαι νέα και εργάζομαι ήδη αρκετά χρόνια.
Είμαι επικίνδυνη γιατί δεν εργάζομαι με τον τρόπο που εργάζονται οι άντρες του χώρου μου. Είμαι επικίνδυνη γιατί… ειμαι γυναίκα.
*100 γυναίκες – 100 μοναδικές ιστορίες – 100 επικίνδυνες μαρτυρίες.
«Είμαι επικίνδυνη».
Υπάρχει κάτι σε αυτές τις δύο λέξεις όταν τις βλέπεις γραμμένες μαζί. Όταν τις βλέπεις τη μία δίπλα στην άλλη. Σου δίνουν θάρρος, δύναμη. Ή σου προκαλούν αμηχανία, αμφιβολία, ενδοιασμούς. 100 γυναίκες γράφουν για την πραγματικότητα που βιώνουν στην Ελλάδα του σήμερα και ξεκινώντας με τη φράση «Είμαι επικίνδυνη» η καθεμιά μοιράζεται την αλήθεια της.
100 γυναίκες με διαφορετικές ηλικίες, επαγγέλματα, οικογένειες, αξίες, ρίζες, επιλογές, τόλμησαν να καταθέσουν την ιστορία τους με ειλικρίνεια και ελευθερία. Οικειοποιήθηκαν την ταμπέλα που έχει χρησιμοποιηθεί ανά τους αιώνες για να ορίσει γυναίκες που τολμούσαν να είναι διαφορετικές και δημιούργησαν ένα μοναδικό μωσαϊκό ιστοριών που σοκάρουν, συγκινούν, αφυπνίζουν, προκαλούν ρίγη ταύτισης και αυθόρμητες κραυγές διαφωνίας, αλλά πάνω απ’ όλα ξεσκεπάζουν τις πραγματικότητες που πολλές φορές αγνοούμε και αμφισβητούμε όταν δεν μοιάζουν με τη δική μας.
Γιατί έχουμε ανάγκη από ιστορίες. Εκείνες τις ιστορίες που θα φωτίσουν τι σημαίνει να είσαι γυναίκα στην Ελλάδα του σήμερα. Ιστορίες που θα αναδείξουν τους προβληματισμούς, τις ήττες, τους μικρούς και μεγάλους θριάμβους, τις καθημερινές απογοητεύσεις και τους συμβιβασμούς. Που θα εμπνεύσουν, θα προκαλέσουν και τελικά θα αφυπνίσουν, σε μια χώρα στην οποία τόσες γυναίκες διαπρέπουν καθημερινά παρά τις αντιξοότητες.
Τα συγγραφικά δικαιώματα από την πώληση του βιβλίου θα διατεθούν για την αρωγή οργανισμών που υποστηρίζουν γυναίκες που έχουν υποστεί έμφυλη βία. Μια ιδέα και πρωτοβουλία της Women Act σε συνεργασία με την αθηΝΕΑ, με την υποστήριξη του Women on Top.
Συμμετέχουν με κείμενά τους οι:
Μαριάννα Σκυλακάκη, Σέβη Αμανατίδου, Κατερίνα Σώκου, Μελίνα Ταπράντζη, Άρτεμη Σίφορντ, Μελίνα Δασκαλάκη, Μάιρα Μυρογιάννη, Χριστίνα Κανατάκη, Βασιλική Ρεπανά, Ελπίδα Θεοδωρακάκου, Clara Villain, Ανδρομάχη Παπαϊωάννου, Κάθυ Ανδρινοπούλου, Μυρτώ Παπαθάνου, Μαρία Μεγαλοπούλου, Ντία Αναγνώστου, Εύη Μάζη, Στέλλα Καπεζάνου, Μαρία Χ. Θεμελή, Susan Johnson, Μαίη Ζαννή, Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, Άννα Σκυλακάκη, Ζέφη Δημαδάμα, Ειρήνη Μουντράκη, Σοφία Φιλιππίδου, Στέλλα Αργυροπούλου, Λητώ Δίπλα, Ελένη Ζήση, Αλεξία Εμμανουλοπούλου, Αναστασία Διακάκη, Μαριάννα Κακαουνάκη, Στελλίνα Σιαράπη, Σοφία Φατούρου, Αμαλία Κυπαρίσση, Ερατώ Κουτσουδάκη, Αντιγόνη Κουβίδη, Νεφέλη Λυγερού,Μαρία Νεφέλη Χατζηϊωαννίδου, Γιάννα Βασιλάκη, Αλεξάνδρα Κατσαρού, Μαρία Σαμπατακάκη, Ειρήνη Μποτονάκη, Λένα Παπαληγούρα, Γωγώ Δελογιάννη, Έμμα Μπρεδάκη, Μαρίνα Βρανοπούλου, Αίγλη Μπαλαμάτση, Δήμητρα Τριανταφύλλου, Δάφνη Καρνέζη, Πηνελόπη Θεοδωρακάκου, Κλαίτη Σωτηριάδου, Έφη Μακαμτζή, Χριστίνα Μακρή, Μαρία Καλογεροπούλου, Χρύσα Οικονομοπούλου, Λενιώ Καψάσκη, Νάταλι Βαλάκη, Ειρήνη Γεωργή, Άννα Κουκκίδη-Προκοπίου, Ευαγγελία Αυλωνίτη, Έλενα Λαζάρου, Μαρία Δεμερτζή, Αναστασία Βαϊτσοπούλου, Ρωξάνη Κρυστάλλη, Γαλάτεια Λασκαράκη, Αρετή Γεωργιλή, Νάνσυ Παπαλεξανδρή, Ολιάνα Φαλδαμή, Ελένη Ανδρεάδη, Μαρία Γιαννιού, Μυλαίδη Στούμπου, Ελένη Μπαθιανάκη, Αλεξάνδρα Τσιάβου, Βασιλική Λαζαράκου, Δέσποινα Λιμνιωτάκη, Ελένη Πλέσσα, Μαργαρίτα Γουργουρίνη, Έλλη Φιλιπποπούλου, Νίκη Αλεξάνδρου, Άννα Διαμαντοπούλου, Χριστίνα Φλαμπούρη, Κατερίνα Ματιάτου, Γεωργία Σουβατζή, Ναυσικά Λαλιώτη, Ιζαμπέλλα Μ. Τσίρμπα, Έλενα Παπαδοπούλου, Σύλβια Κλιμάκη, Πολυτίμη Κυριακοπούλου, Τζένη Λειβαδάρου, Βάσια Τραμπούλη, Φωτεινή Τσαλίκογλου, Ναταλία Ρεντίνα, Ματίνα Παπαγιαννοπούλου, Κατερίνα Έσσλιν, Χριστίνα Καράμπελα, Φαίη Μακαντάση, Όλγα Σταυροπούλου, Σοφία Γκιούσου, Στέλλα Κάσδαγλη.
