Η Μ φώναζε κάθε τρεις και λίγο, «θα πνίξεις τον αδελφό σου! μην τον πετάς στη θάλασσα» «πρόσεχε! θα πέσεις», «θα σε δαγκώσει το σκυλάκι, μην το πειράζεις», «Φύγετε από εκεί θα σας πέσει στο κεφάλι», «Φύγε σου λέω! δεν ακούς; τώρα θα δεις, θα έρθει ο κύριος και θα σε μαλώσει! θα μας μαλώσει όλους».
Μα όσο και αν οι φωνές της δυνάμωσαν τα παιδιά της δεν φαινόταν να κατανοούν… Καλά, για τον φόβο ούτε λόγος… ίσως λίγο στην αρχή να τα σταματούσε αλλά μετά … το κάθε ένα «προς την δόξα ξανά ορμούσε».
Ως γονείς, είναι φυσικό να θέλουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από το κακό. Συχνά μπαίνουμε στον πειρασμό να εκφέρουμε, πως να το πω, «ιδιαίτερες» προειδοποιήσεις, μερικές φορές ακόμη και αυτές που βασίζονται στον φόβο, για να τα κρατήσουμε ασφαλή. Ωστόσο, η επίτευξη ισορροπίας μεταξύ της διαφύλαξης και της προώθησης της ανάπτυξής τους μπορεί να αποτελεί πρόκληση για εμάς.
Πως όμως κρατούμε ισορροπίες; Πως θα μπορούσαμε να διασφαλίσουμε την διαφύλαξη και την προώθηση της υγειούς ψυχικής και σωματικής ανάπτυξης των παιδιών μας δίχως να επικαλούμαστε τον φόβο και τον τρόμο;
1. Δώστε έμφαση στην επικοινωνία:
Η ανοιχτή και ειλικρινής επικοινωνία είναι απαραίτητη για την καλλιέργεια μιας υγιούς σχέσης γονέα-παιδιού. Αντί να δίνετε γενικές προειδοποιήσεις, μιλήστε στα παιδιά σας για τους πιθανούς κινδύνους. Συνομιλώντας μαζί τους, επιτρέπει στα παιδιά να κάνουν ερωτήσεις, να εκφράσουν τις ανησυχίες τους και να αναπτύξουν μια καλύτερη κατανόηση του κόσμου γύρω τους.
Παράδειγμα: «Ας μιλήσουμε για το τι μπορεί να συμβεί σε αυτήν την κατάσταση», αντί να δηλώνετε απλώς, «Να ξέρεις τι είναι αυτό, θα σου πώ εγώ, είναι επικίνδυνο».
2. Προωθήστε την κριτική σκέψη:
Καλλιεργήσετε τις δεξιότητες κριτικής σκέψης στα παιδιά σας.
Στρέψτε τα στην αξιολόγηση των καταστάσεων και στη λήψη τεκμηριωμένων αποφάσεων. Διδάσκοντάς τους να σκέφτονται κριτικά, τα παιδιά μπορούν να μάθουν πώς να περιηγούνται μόνα τους στους κινδύνους.
Παράδειγμα:”Τι πιστεύεις ότι θα μπορούσε να συμβεί αν το κάνεις αυτό;” Αυτό ενθαρρύνει τα παιδιά να σκεφτούν τις πιθανές συνέπειες.
3. Παρέχετε πληροφορίες κατάλληλες για την ηλικία:
Είναι σημαντική η προσαρμογή των πληροφοριών στην ηλικία και το επίπεδο ωριμότητας ενός παιδιού. Αυτό που είναι κατάλληλο για έναν έφηβο μπορεί να μην είναι κατάλληλο για ένα μικρότερο παιδί. Είναι ζωτικής σημασίας να λαμβάνουμε υπόψην το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού μας όταν συζητούμε μαζί τουπέ σχέση με τους πιθανούς κινδύνους.
Παράδειγμα: να προσαρμόζουμε τις συνομιλίες μας ώστε να ταιριάζουν με την ηλικία του παιδιού μας, χρησιμοποιώντας απλούστερη γλώσσα και έννοιες για τα μικρότερα παιδιά.
4. Ενθαρρύνετε τις θετικές εμπειρίες:
Ενώ είναι σημαντικό να διδάσκουμε στα παιδιά τους πιθανούς κινδύνους, είναι εξίσου σημαντικό να τα εκθέτουμε σε θετικές εμπειρίες. Εξισορροπείστε τις συζητήσεις που αφορούν τους κινδύνους με τις ιστορίες ανθεκτικότητας, επιτευγμάτων και υπέρβασης εμποδίων.
Παράδειγμα: μοιραστείτε ιστορίες ανθρώπων που αντιμετώπισαν προκλήσεις και βρήκαν δημιουργικές λύσεις, προκειμένου να εμπνεύσετε τα παιδιά σας.
5. Προωθήστε την αυτοπεποίθηση:
Ζωτικής σημασίας είναι η ενστάλαξη εμπιστοσύνης στα παιδιά. Η υπερβολικά προσεκτική ανατροφή των παιδιών μπορεί να οδηγήσει σε άγχος και έλλειψη αυτοπεποίθησης. Υποστηρίξτε την ικανότητα των παιδιών σας να λαμβάνουν αποφάσεις και να εμπιστεύονται την κρίση τους.
Παράδειγμα: πείτε, «Σε εμπιστεύομαι, μπορείς να κάνεις τις σωστές επιλογές, και αν συμβεί κάτι που θα σε δυσκολέψει εγώ θα είμαι δίπλα σου», αντί να προειδοποιείτε συνεχώς για πιθανούς κινδύνους.
Μια λαϊκή παροιμία λέει πως «ο φόβος φυλάει τα έρμα»…Ποια είναι όμως τα έρμα, τα έρημα; Τα έρμα, τα έρημα είναι τα ζώα που εκτρέφουμε (τα έρημα ζώα ). Τα έρμα τα ζώα είναι τα ζώα τα κακόμοιρα, τα αδύναμα, τα ανίσχυρα, αυτά που πρόκειται να σφαγιαστούν αφού πρώτα επί χρόνια πολλά θα μας δίνουν το γάλα τους και το μαλλί τους. Εμείς όμως μεγαλώνουμε τους μελλοντικούς πολίτες, μεγαλώνουμε τους ανθρώπους του αύριο. Μόνο εμείς οι γονείς, ως φροντιστές και ώς προπονητές, μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν τις δεξιότητες που χρειάζονται για να περιηγηθούν στον κόσμο με μια υγιή αίσθηση συνειδητοποίησης της πραγματικότητας, των ικανοτήτων τους και αναπτύσσοντας τους ψυχικούς μύες που οδηγούν στην ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης.
Ενισχύοντας με δόσεις λογικής και δίνοντας τους χώρο σκέψης, μόνο έτσι θα προωθήσουμε την ανάπτυξή τους και θα τα βοηθήσουμε να εξελιχτούν σε υπεύθυνα και ικανά άτομα.
